حضرت مسیح «علیه السلام» و شبان

حضرت مسیح «علیه السلام» و شبان

حضرت مسیح «علیه السلام» شبانی را گفت: عمر خود را به شبانی صرف کردی اگر در تحصیل علم می کوشیدی بهتر از این بودی.

شبان عرض کرد: یا نبی الله، من فقط شش مسئله از همه دانش ها آموخته ام و بدان عمل می کنم:

اول اینکه تا حلال است، حرام نمی خورم و هرگز حلال کم نمی شود که احتیاج به حرام باشد.

دوم اینکه تا راست هست، دروغ نمی گویم و هرگز راست کم نمی شود تا احتیاج به دوغ باشد.

سوم اینکه تا عیب خود می بینم، به عیب دیگران مشغول نمی شوم و هنوز از اصلاح عیوب خود فارغ نشده ام که به عیب دیگران بپردازم!

چهارم اینکه تا ابلیس(رئیس شیاطین) نمیرد، از وسوسه او ایمن نمی شوم و هنوز شیطان نمرده است که من ایمن باشم.

پنجم اینکه تا گنج و خزینه خدا را خالی نبینم،به گنج و خزینه مخلوق طمع ندارم و هنوز خزینه و گنج خدا را خالی نیافته ام.

ششم اینکه تا هر دو پای خود را در بهشت ندیده ام، از عذاب خدا ایمن نباشم.

حضرت عیسی «علیه السلام» فرمودند: علم اولین و آخرین، همین هاست که آموخته ای.

عمل عجیب و غیرمنتظره حضرت مسیح (ع) برای آموزش تواضع به علما

 عیسی علیه السلام به حواریون فرمود: «من خواهش و حاجتی دارم، اگر قول می‌دهید آن را برآورید؛ بگویم»

حواریین گفتند: «هر چه امر کنی اطاعت می‌کنیم».

عیسی از جا حرکت کرد و پاهای یکایک آنها را شست.

حواریون در خود احساس ناراحتی می‌کردند، ولی چون قول داده بودند که خواهش عیسی را بپذیرند؛ تسلیم شدند و عیسی پای همه را شست.

همین‌که کار به انجام رسید، حواریون گفتند: «تو معلم ما هستی، شایسته این بود که ما پای تو را می‌شستیم نه تو پای ما را».

عیسی گفت: «این کار را کردم تا بدانید که عالم و دانشمند؛ از همه سزاوارتر است به اینکه خدمت به مردمان را به عهده گیرد.

این کار را کردم تا تواضع کرده باشم و شما درس فروتنی را فرا گیرید و بعد از من که عهده‌دار تعلیم و ارشاد مردم می‌شوید؛ راه و روش خود را تواضع و خدمت به خلق قرار دهید.

اساسا حکمت در زمینه تواضع رشد می‌کند نه در زمینه تکبّر، همان گونه که گیاه در زمینِ نرم می‌روید نه بر صخره و سنگِ سخت».

 استاد مطهری، داستان راستان، ج۱، ص۲۳۴-۲۳۳